Sofija (Sonja) Marinković je rođena 1916. u Streževici kod Pakraca. Gimnaziju je završila u Somboru i Novom Sadu, a Poljoprivredni fakultet u Zemunu 1939. godine. Još za vrijeme studija prišla je naprednom omladinskom pokretu i postala član KPJ.
U Novom Sadu je 1939. godine radila na obnovi SKOJ-evske organizacije i bila prvi sekretar obnovljenog Mjesnog komiteta. Na međunarodnom kongresu za mir koji je održan u Parizu bila je u funkciji delegata omladine Vojvodine, a sudjelovala je i u pripremama V. pokrajinske konferencije SKOJ-a te je bila član PK SKOJ-a za Vojvodinu. Na VI. pokrajinskoj konferenciji KPJ za Vojvodinu, septembra 1940. godine, izabrana je za člana PK KPJ za Vojvodinu. Zbog svoje revolucionarne djelatnosti bila je često proganjana i više puta zatvarana, no nije odavala svoje suradnike usprkos mučenjima.
Rat je zatekao Sonju Marinković u Novom Sadu pa, zajedno sa Svetozarom Markovićem-Tozom i Žarkom Zrenjaninom-Učom, aktivno sudjeluje u pripremama oružanog ustanka naroda Vojvodine. Između ostalog i njenom zaslugom, po sjevernom Banatu se pojavljuju diverzantske grupe kao prethodnice partizanskih odreda. Jula 1941. godine uhapšena je i poslije strašnog mučenja, strijeljana istog mjeseca na Baljašu kod Petrovgrada. Na strijeljanje je izašla uzdignute glave, a pred uperenim puškama nije htjela okrenuti leđa.
Za narodnu heroinu proglašena je 1943. godine, među prvim borcima NOB-a. I danas nekoliko osnovnih školi u Vojvodini nosi ime ove proslavljene revolucionarke.