Adam Dupalo rođen je 20. juna 1923., u selu Dupale kod Rujevca, u srezu Dvor na Uni. Nakon završetka školovanja postaje svjedok ustaških zločina. Bio je član grupe SKOJ-evaca koja je imala vezu s ustanicima na Šamarici i u tom svojstvu bio je zadužen za rasturanje letaka i slanje lijekova u ustanički logor.
Krajem decembra 1941. odlazi u partizane, gdje nakon vojno-političkog kursa krajem februara 1942. polaže zakletvu, a kad je formiran Kotarski komitet SKOJ-a, postaje njegov organizacioni, a onda i politički sekretar. U maju te godine postaje politički delegat voda u Banijskom partizanskom odredu, a u novembru 1942. i komesar četa u Osmoj banijskoj brigadi koja postaje dio Sedme banijske udarne divizije i u tom svojstvu učestvuje u teškim borbama na Neretvi. Na Sutjesci je unaprijeđen u komesara Prvog bataljuna Osme banijske brigade.
Početkom 1944. upućen je na rad s omladinom Banije i biva izabran za predsjednik okružnog odbora USAOJ-a (Ujedinjeni savez antifašističke omladine Jugoslavije) i sekretara divizijskog komiteta SKOJ-a, a onda i za sekretara Okružnog komiteta SKOJ-a i člana biroa OK KPH za Baniju. Između brojnih zaduženja, prisustvovao je osnivanju Prosvjete u Glini 1944., a početkom 1945. postaje instruktor za vojsku u Pokrajinskom komitetu SKOJ za Hrvatsku. Funkcije u omladinskim organizacijama obnašao je i nakon rata.
U JNA je bio na dužnosti u Korpusu narodne obrane Jugoslavije (KNOJ), zatim je bio omladinski rukovodilac u komandi ratne mornarice, da bi kasnije postao pomoćnik komandanta Pete zone i Više vojne pomorske akademije. Penzioniran je 1976. godine u činu kapetana bojnog broda. Bio je urednik više mornaričkih časopisa, kao i član redakcije knjige Sedma banijska udarna divizija i zbornika o Dvoru na Uni. Imao je brojne funkcije u SUBNOR-u pa je 1991. bio potpredsjednik Republičkog odbora. Bio je stručni konzultant tokom snimanja različitih filmova, a učestvovao je u stvaranju muzeja na Šamarici. Za svoj rad primio je brojna odlikovanja, pohvale i priznanja, među njima i Red Stjepana Radića za osobit doprinos antifašističkim temeljima RH koji mu je 2011. uručio predsjednik Ivo Josipović.
Ovaj vrhunski poznavalac i živa enciklopedija prilika na Baniji, kao i ratnog puta banijskih partizana, što je pretočio u knjigu Banija i Sisak u NOP 1941., reagirao je na sve oblike revizije historije i prenaglašavanja uloge pojedinih osoba i jedinica u ratu.
Suprotstavljao se prigodničarskom i falš-antifašizmu, toliko prisutnom u Hrvatskoj nakon 1990. Uvijek je naglašavao da se rat 90-ih zbog svog karaktera ne može povezivati s ratom 40-ih, naročito zbog saznanja što se nakon Oluje događalo s brojnim banijskim selima i njihovim stanovnicima. Boreći se protiv negiranja pozitivne uloge Srba u historiji, naročito na toliko mu dragoj Baniji, Dupalo je davao podršku srpskim organizacijama, iako se ponekad nije slagao s nekim stavovima njihovih rukovodilaca.
Nakon duge i teške bolesti preminuo je u Zagrebu 6. decembra 2014. Posthumno mu je dodijeljena nagrada Srpskog narodnog vijeća Gojko Nikoliš za promociju antifašizma.